Ursula Le Guin der ki: “Sevgi taş gibi orada öylece duran bir şey değildir; ekmek gibi her seferinde yeniden yapmak, yenisini yapmak gerekir.”
Sevip âşık olmak, evlilik için güzel bir başlangıç olabilir fakat evliliği yürütmeye ne yazık ki yetmez. Evlilik; başlangıcından itibaren özen, fedakârlık, yeri geldiğinde bakım ve onarım isteyen dinamik bir yapıdır. Evlilik; sevgi, saygı ve en önemlisi emekle beslenir, gelişir, yaşar. Emek verilmeyen ilişkiler tükenmeye mahkûmdur. Araştırmalar bize mutlu evliliklerde ilişkiyi sürdüren şeyin aşk, tutku ya da uyum değil; kişilerin ilişkiyi sürdürme konusundaki kararlılığı olduğunu göstermektedir. Başka bir ifadeyle uzun ve mutlu evlilikler “geçinmeye gönlü olanlar”ın harcıdır.
Ülkemizde 2000’li yıllardan itibaren hızla değişen toplumsal yapı beraberinde aile kurumunu da değiştirip dönüştürmeye devam ediyor. Dönüşen aile kurumunda eşler; sevgi, saygı, şefkat, denge, kabul ve paylaşım gibi ihtiyaçlarının karşılanması, roller ve sorumlulukların düzenlenmesi, aile bütünlüğünün korunması, iletişimin geliştirilmesi gibi süreçlerde çözümsüz, çaresiz kalabiliyor. Bu noktada ailelerin uzman desteği alması çok değerli, ancak altını çizmeliyim ki uzman yardımı almak için aile ilişkilerinin tükenme noktasına gelmesi beklenmemelidir.
Aile; toplumların en eski ve temel kurumudur, her dönemde ve her toplumda bulunması bakımından da evrenseldir. İşlevi dönemsel olarak ve toplumdan topluma değişmekle birlikte önemini hiç kaybetmeyen aile kurumu hem kendi üyelerine hem de topluma karşı sorumludur. Sağlıklı aile ortamında yetişen bireyler toplumun ahlak, eğitim, yönetim, hukuk, ekonomi gibi alanlardaki sorunlarına çözüm olabilecekken aile yapısını bozmaya yönelen her şey toplumun da bozulmasına yol açar. Ailenin iyileştirilmesi toplumsal iyileşme anlamına da gelir.
Yani demem o ki, mutlu bir evlilik bizim hem hakkımız hem de sorumluluğumuzdur.
Kaynak: F. Betül YILMAZ EMİNSOY | Aile Danışmanı – Diyanet Dergi
MÜDAFA GRUP SUNAR
Kod ÇeviriciKod Çevirici EmojilerEmojiler